Cyfrowa era

Co dzieje się z ludzkim umysłem w dobie powszechnego używania komputerów? Na pewno doszło do sprzężenia zwrotnego, które wysysa i pożera tę część uwagi, którą do niedawna poświęcaliśmy sami sobie. Jest to zjawisko pt.:  feed - back, dosłownie "karmienie zwrotne". Bo KTO żywi się teraz naszą uwagą?
Syntetyczny mózg, którego karmimy naszymi myślami, słowami, e -mailami, a który rozrasta się do niebywałych rozmiarów. Cena, jaką za to płacimy, to brak koncentracji, zapominanie, rozproszenie uwagi, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że tracimy rozeznanie, co w tym natłoku informacji, cudzych myśli, wszechobecnych słów i obrazów jest ważne, co istotne, a co należy zaliczyć jako śmietnikowy odpad.







Ludzie przeładowani informacjami, ludzie szukający informacji, ludzie wymieniający się nimi bez przerwy - to już pewne, że wkroczyliśmy w nową erę, w erę informacji. Ale jeszcze nikt nie wie, dokąd nas to zaprowadzi. Rezultatem tej powodzi jest uczucia zagubienia i bezradności. Wśród wszystkich danych, które zostawiamy w sieciowym mózgu jest mnóstwo śmieci, ale są także niezliczone myśli, spostrzeżenia, idee i pomysły, które kogoś dotyczą, kogoś interesują i inspirują. Jednak nie ma na świecie aż tyle uwagi , aby nasycić te wszystkie informacje, które krążą w tym wielkim mózgu. Przed tym chaosem nie można już uciec. To po prostu stało się już niemożliwe. Cierpi na tym nasze życie, nasze relacje z najbliższymi, nasze życie społeczne, które zresztą stało się już częścią składową cyfrowego uniwersum.

Eksplozja informacji zmieniła nasze życie, a w niedostrzegalny sposób zmienia fizycznie nasz mózg w stopniu porównywalnym tylko ze zmianami w budowie ludzkich mięśni i ciała, jakie zaszły w okresie rewolucji przemysłowej.
Społeczeństwo cyfrowe, jakim już jesteśmy, jest w trakcie przeprogramowania swojego życia. Odkąd komputery na całym świecie zaczęły łączyć się ze sobą i wymieniać się swoimi zasobami, ludzi zjada w sensie już dosłownym przymus konsumowania informacji oraz strach, że coś nas może ominąć. Przestajemy myśleć samodzielnie. Niemal we wszystkich dziedzinach życia poddajemy się - bez głębszego zastanawiania - panowaniu maszyn.
Jeśli do tego dochodzi brak kontroli nad czasem spędzonym przy komputerze dochodzi do skrajnych zjawisk, takich jak utrata nie tylko kontaktu z otoczeniem, rówieśnikami czy rodziną, ale i z własnym ciałem.  Umysł przestaje słuchać swojego organizmu, przestaje interpretować i reagować na sygnały przez niego wysyłane. Przykładem może być fakt z płd. - wsch. Azji, gdzie znaleziono zwłoki pierwszych całkowicie uzależnionych od komputera młodych ludzi. Zmarli z głodu przed monitorem.